LÖÐ

(gen. laðar), f. invitation (poet.).

* * *

1.

f., gen. laðar, [laða], bidding, invitation; laðar þurfi, Vþm. 8; buðumk hilmir löð, Höfuðl.; bjóða líðendum löð, Fsm. 3; þjóð-löð, hospitable reception, Hm. 4: in pr. names, Sigr-löð, who invites victory; Gunn-löð, Hm.

2.

f., gen. löðar, [Engl. lathe], a smith’s lathe; kenna gull til sjóðs eða díguls eða lꜹðar, Edda 84, freq. in mod. usage. löð-hyrr, m. the fire of the lathe, poët. for gold, Ísl. ii. 372 (in a verse).